Hapşırığın gelir gibi yapıp gelmediği 4-5 saat yaşadım bu gece. Hala da süre işlemeye devam ediyor. Çocukluğumda sarılık geçirdim, kaç kez bronşit oldum bilmiyorum, su çiçeğidir, kızamıktır; yakın zamanda atlattığım domuz gribi dahil belki yüzlerce hastalık gördü bu beden. Ama hiçbiri son nezle kadar büyük eziyet çektirmedi bana. 10 Mart'ı devirip bu kapıdan baktıran ayın 11. gününe girdiğimiz dakikalarda bünyem son hazırlıklarını tamamlayıp hapşırık saatini beklemeye başladı. Fakat gelin görün ki o saat hala gelmiş değil. Hayati fonksiyonlarımın dışındakiler kitlendi kaldı. Hiçbir şey yapamamaktayım. Öyle bir sabır sınavı ve sinir harbi ki bu, erdim resmen. Hapşır be bünye, rahatla artık!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder